توموگرافی تابش پوزیترون (PET)

اطلاعات عمومی

پوزیترون PET – در این روش ازایزوتوپ منحصر به فرد (ویژه کسانی که از کربن، نیتروژن، اکسیژن و فلوئور) با مطالعه فرایندهای غیر ممکن در بدن بوسیله نشان دادن با وسایل استفاده می شود.  منبع اصلی انرژی برای بافت زنده با ردیاب به همراه گلوکز مورد استفاده بیشتر 18Fluorine است. بافت فعال در بدن، مانند تومورها، مغز، قلب و التهاب ممکن است برای جذب گلوکز، بیشتر از سایر بافت ها زمان ببرد.

بسیاری از رادیو ایزوتوپ ها  دارای زندگی  کوتاه هستند  (معمولا بصورت دقیقه ای) زندگی می کنند، اما نوع ایزوتوپ به ما اجازه برررسی مولکولهای مهم بیولوژیکی را می دهد. این نیمه عمر کوتاه با معنی ترین امکانات PET نزدیک به شتابدهنده حلقوی است که به تولید ایزوتوپ رادیواکتیو مرتبط می شود.

ترکیبات نیمه عمر کمی طولانی تر مانند 18Flourine (با نیمه عمر 110 دقیقه ای) را می توان در مولکولهای آلی جایگزین کرد ، و اجازه داد تا سایت های در عرض 1-2 ساعت از سیکلوترون به ارائه PET بپردازد.

 

تاریخ

 وموگرافی تابش پوزیترون تکنولوژی نسبتا جدیدی است، اما ثابت  شده که برای نیم قرن درک شده است. اولین اسکنر تجاری در اواخر دهه 1960 توسعه داده شد و مورد استفاده قرارگرفت. آنالوگ الکترونیک برای تولید توموگرافی (قطعه قطعه). این تکنولوژی در سال 1968 برای اسکن استخوان مورد بررسی گرفت، اما بیش از حد کند و ناکارآمد بود.

در اواخر سال 1970 قابلیت تشخیص توموگرافی حساس تر به نظر می رسید. شروع این اسکنر هنوز به مناطق واحد محدود شده بود، اما پیشرفت ادامه داشت.

 با وضوح بهتر، و حرکت از حوزه پژوهش با استفاده بالینی .

 

PET چگونه کار می کند؟ 

ایجاد فوتون PET

رادیو ایزوتوپ اکتیو مورد استفاده در PET نیمه عمر بسیار کوتاه در مقایسه با رادیو ایزوتوپ پزشکی هسته ای معمولی (به ترتیب از دقیقه). رادیو ایزوتوپ PET یک پوزیترون (الکترون با بار مثبت) در روند فساد منتشر می کند. که این  2پوزیترون با برخورد یک الکترون، ذرات یکدیگر را نابود می کنند، و باعث تولید 2 فوتون سفر در جهت مخالف می شود. 

دوآشکارساز قرار مخالف یکدیگر را می توان برای شناسایی رویداد مورد استفاده قرار داد. بسیاری از این رویدادها در حافظه کامپیوتر جمع آوری شده و استفاده می شود یک تصویر 3 بعدی از توزیع اصلی ردیاب در بیمار رانشان  می دهد.

ردیاب رایج ترین رادیو دارو یا مورد استفاده در تصویربرداری PET بالینی 2-18F دی اکسی-D-گلوکز (FDG) است که مانند قند طبیعی به سلول حمل می شود، اما می تواند پس از سوخت و ساز بدن در داخل سلول به دام بیافتد، هر چه جذب از FDG در سلول بیشتر باشد، سوخت و سازآن فعال تراست. 

دربافت متابولیکی بسیاری از سرطانهای فعال مانند قلب و مغز، و بیماری های التهابی، با تشخیص و مدیریت، بهترازدیگر روشها است. با این حال، به دلیل عضلات بسیار فعال نیز مهم است که به بیمار آرامش و استراحت برای به حداقل رساندن جذب گلوکز در آن بافت را بدهد. 

به طور معمول، به بیمارتزریق FDG داده می شود، و پس از مدت کوتاهی، تصاویر حدود 1 ساعت.ظاهر می شود.

 این تصاویر پس از آن توسط یک پزشک هسته ای بررسی خواهد شد.